Website-Icon Rhein-Hunsrück-Anzeiger

Dä Brehderzaun

Ich war paar Dach im Krangehaus;
doch jetzt bin ich do wid­der raus.
Unn um mich zu regeneriere,
sollt ich vill am Rhein spaziere.

Manchmohl find ma wer zum Schwätze,
unn üwwer­all en Bank zum Setze.
Eijentlich is et ganz schien –
doch watt hann ich do bloß gesiehn? 

Ihr glawwt et nid, watt vuhr mir stand:
En scheiß-kack-brau­ne Brehderwand!
Ich daacht – datt is joh wunnderbar!
Dohinner datt neu Pissoir.

Unn doh mei Blohs war ziemm­lich voll,
fand ich datt erst mohl rich­tich doll!
Doch als ich guck’ – ich war in Nuhd.
Oh Schreck! Kein Toileddebud! 

Die vol­le Blohs ward mir zur Qual – egal!
Ich hatt gar kei­ne Wahl.
Unn ohne mich groß zu geniere,
tat an die Wand, ich uriniere. 

Erleichtert macht´ ich mich dann schlau
über den brau­nen Holzverhau.
Die Wand aus Sichtblendbrettern
wär dozu doh, datt Kinner klettern.

Dofier hat ma dat hingebaut
unn die Landschaft voll versaut?
Verschandelt is die Rheinanlach
mit dem häss­lich Holzverschlach!

Hier an der Stell´ wär rich­tisch gut,
gäbs doh en Toilettebud!
Wär bes­ser fier datt ville Geld,
en Pisshäusje do aufgestellt!!!

en bup­par­der Rentner

Die mobile Version verlassen